Jak przestałam słodzić herbatę i kawę

Czy wiecie, ile cukru spożywamy rocznie? Według najnowszego raportu Ministerstwa Zdrowia z 2018 roku przeciętny Polak i przeciętna Polka spożył średnio w 2017 r. ok. 33,3 kg cukru przetworzonego i 11,2 kg nieprzetworzonego. Jeszcze w 2008 roku te proporcje wynosiły odpowiednio 21,5 kg cukru przetworzonego oraz 16,9 kg nieprzetworzonego.

Wygląda na to, że z jednej strony zmniejszyliśmy spożycie cukru nieprzetworzonego o 5,7 kg, czyli cukru kryształu, cukru rafinowanego, cukru pudru i cukru w kostkach używanych do słodzenia herbaty, kawy czy w wypiekach. Z drugiej strony zwiększyła się nasza konsumpcja cukru przetworzonego znajdującego się w dosładzanych produktach, gotowych potrawach, słodyczach, napojach energetycznych i gazowanych. Z tego raport wynika też, że zwiększyło się spożycie cukru na osobę. Jeszcze w 2008 spożywaliśmy 38,4 kg, a w 2017 r. ilość ta wyniosła aż 44,5 kg. Mało? Wyobraźcie sobie, że statystycznie rzecz biorąc czteroosobowa rodzina spożywa właśnie 178 kilogramów cukru na rok.

Jak sobie wyobrazić 44,5 kg cukru, które każdy z nas rocznie spożywa? Idźcie do sklepu, podejdźcie do półki z cukrem i policzcie kilowe opakowania. A teraz pomyślcie, że macie na plecach plecak, w którym znajduje się dokładnie ta ilość cukru. Ile kroków bylibyście w stanie zrobić z tym ciężarem na plecach?

Taka ilość spożywanego cukru nie jest bez skutków dla naszego zdrowia. Obecnie 68% mężczyzn i 53% kobiet ma nadwagę, a otyłość dotyczy 25% mężczyzn i 23% kobiet. Eksperci przewidują, że za 6 lat, czyli w 2025 roku na otyłość będzie cierpieć 30% dorosłych mężczyzn i 26% kobiet.

Nadwaga i otyłość powodują także zachorowalność na szereg chorób, takich cukrzyca typu 2, choroby układu krążenia oraz choroby nowotworowe. Powoduje to ogromne skutki finansowe dla polskiego systemu opieki zdrowotnej. Eksperci oszacowali mianowicie, że w 2025 roku na leczenie chorób związanych z otyłością wydamy o 0,3–1,0 mld zł więcej niż w 2017.
Otyli żyją krócej. Jest to może banalne stwierdzenie, ale wyobraźcie sobie, że wasz ukochany mąż, tato czy też ukochana żona czy babcia mogą umrzeć 15 lat wcześniej? Albo zamiast dożyć renty umrzecie w wieku 50 lat. Jak uśmiecha się ta perspektywa?

W związku z tymi przemyśleniami wywołanymi raportem i pewnymi zmianami w moim życiu stwierdziłam, że najwyższy czas na porzucenie paru złych nawyków. Jednym z nich jest, a raczej było, słodzenie herbaty i kawy. W pewnym momencie stwierdziłam, że koniec z tym. Jako punkt zmiany wyznaczyłam sobie 15 stycznia 2019 i tak po prostu z dnia na dzień przestałam słodzić.

Czy rezygnacja ze słodzenia kawy i herbaty była łatwa?

Jakby to powiedzieć... Najtrudniejsze z tego wszystkiego było podjęcie decyzji. I to z całą pewnością nie było to prostym przedsięwzięciem. Przede wszystkim dlatego, że jednocześnie z redukcją cukru przestałam jeść także przetworzone słodycze, wypieki i czekoladę, czyli wszystko to, co tygryski lubią najbardziej.

Ale jak razem z mężem podjęliśmy tę decyzję, to wszystko poszło jak po maśle!
Jak widać, dałam radę i odkąd nie używam ani cukru, ani słodyczy minęły już ponad dwa miesiące.
Od tej reguły zrobiłam jedynie trzy wyjątki - urodziny męża, pączek (jeden!) na Tłusty czwartek i dwie czekoladki z bomboniery na dzień kobiet.
Muszę przyznać, że przedsięwzięcie to byłoby o wiele trudniejsze, gdyby nie wsparcie mojego męża, który razem ze mną zdecydował się na porzucenie tego nałogu. I to też tak hardcore, z dnia na dzień.

Jak się czułam w czasie odwyku cukrowego?

Normalnie, absolutnie normalnie. Nie miałam ani żadnych ciągot do słodkiego, ani ochoty na czekoladę ani na ciastka.
Nie cierpiałam też na żadne bóle głowy czy rozdrażnienie. Po prostu życie bez cukru było takie same jak z cukrem.
Aż sama zaczęłam się zastanawiać, czy te opowieści o odwyku cukrowych, nocnych napadach głodu cukrowego są prawdziwe. Przypuszczam, że u osób uzależnionych od słodyczy ma to miejsce. U nas, tzn. u mnie i u mojego męża, nie wystąpiły żadne z tych objawów.

Krótko mówiąc, rezygnacja z cukru i słodzika była w naszym przypadku całkowicie mało spektakularna. Po prostu rzuciliśmy cukier i pijemy niesłodzoną herbatę i kawę.

Czy obecnie jemy słodycze?

Bardzo rzadko (w moim przypadku były to te trzy wspomniane wyjątki), mój mąż pozwala sobie od czasu do czasu w pracy na coś słodkiego z okazji urodzin czy imienin któregoś z kolegów. Ale w domu? Nie mamy najmniejszych problemów ze słodkościami, a konsumpcja znajduje się na normalnym poziomie. Czasem zjem chleb z masłem i miodem, czasem jogurt z orzechami i syropem klonowym (mniam!), smoothie z paroma daktylami zamiast cukru/słodzika, surówkę z utartem marchewki i jabłka lub kopru włoskiego i mango. Muszę przyznać, że sama byłam zaskoczona łatwością, z jaką mój organizm przestawił się na bezcukrowe odżywianie. Rezygnacja ze sztucznego dosładzania wcale nie była taka trudna, jak z początku myślałam.
Czy jem czekoladę? Tak, ale taką z 99% kakao od firmy Lindt. Czy możecie sobie wyobrazić, że czekolada bardzo ciemna może być tak gorzka, jakby nie miała w sobie grama cukru? Nie da się zjeść więcej niż 1-2 kosteczki.

Moje osobiste cztery rady dla was:

Czy mam dla was jakieś rady, wynikające z mojego doświadczenia z rzuceniem cukru? W zasadzie tylko cztery :-)

A jak jest u was? Czy próbowaliście rzucić cukier? Jak wam się to udało?